Japoński i koreański: czy naprawdę są podobne?

Często mówi się, że japoński i koreański są podobne, bo mają taką samą strukturę zdania. Jest to najczęściej przywoływane podobieństwo: ale co jeszcze? Czy japoński i koreański więcej łączy, czy dzieli?

Jeśli ciekawi cię ogólne kulturowe i społeczne porównanie między Japonią i Koreą Południową, zapraszam tutaj.

Podobna geografia, inny język

Prezydent Korei Południowej Yoon Suk-yeol oraz Premier Japonii Fumio Kishida, 2023. Zdjęcie: Jiji Press/Yasuyuki Kiriake

Geograficzna bliskość Korei i Japonii sprawia, że języki japoński i koreański bardzo często są ze sobą kojarzone. Na pewno kraje te wywarły na siebie wpływ pod względem językowym: Korea kulturowo połączyła Japonię z Azją kontynentalną, a Japonia kontrolowała Koreę przez część historii. Oba języki są podobne do siebie pod względem składni i morfologii, tym niemniej jednak znacznie różnią się słownictwem i pismem.

Co więcej, uważa się, że przynależą one do innych grup językowych, w rzeczywistości jednak nie da się ich do końca sklasyfikować.

Japoński często uważa się za posiadający swoją własną grupę językową, chociaż istnieją teorie, że jest językiem mongolskim, tureckim lub uralo-ałtajskim. Bardzo podobnie jest z językiem koreańskim. Być może więc języki te dawno temu przynależały do jednej grupy językowej, ale od tego czasu zmieniły się już tak bardzo, że nie jesteśmy w stanie jednoznacznie tego stwierdzić.  

Zacznijmy od najbardziej widocznej różnicy, czyli pisma.

Japoński i koreański, czyli hangul, hiragana, katakana, kanji…

Oba języki cechują się barwnym i oryginalnym charakterem pisma, które więcej dzieli, niż łączy.

W języku japońskim wyróżniamy aż cztery możliwe systemy pisma: kanji, hiragana, katakana, rōmaji. W koreańskim są natomiast dwa: hangul i obecnie rzadko używany hanja. Kanji i hanja to w zasadzie to samo: japońska i koreańska nazwa hanzi, czyli znaków chińskich. Więcej opowiem o tym poniżej.

Japońskie rōmaji to w rzeczywistości romanizacja japońskiego, czyli japoński zapisany alfabetem łacińskim. Najczęściej spotykana jest w popularnych na Zachodzie japońskich słowach, takich jak sushi, sake, miso czy manga.

Lampion w Kioto. 2024 rok.

Hiragana i katakana to dwa japońskie alfabety. Uważa się, że katakana powstała na początku IX wieku, a hiragana w drugiej połowie IX wieku. Obecnie katakana używana jest do zapisu wyrazów obcego pochodzenia, np. zagranicznych imion. Hiragana z kolei to podstawowy japoński alfabet, używany na równi z katakaną i kanji.

Historia hangul, czyli koreańskiego alfabetu, jest nie mniej fascynująca, i napisałam o niej więcej tutaj. Hangul powstał w XVI wieku i należy do rzadkich przypadków alfabetów stworzonych zupełnie od nowa przez lingwistów. Wizualnie zupełnie różni się od japońskiej katakany i hiragany.

Muzeum w Busan
Muzeum sztuki współczesnej w Busan w Korei Południowej.

To jest koreański hangul:

물 좀 줘 ‘mul jom jwo’, czyli „Podaj mi wodę”

A to jest japoński:

水ちょだい ‘mizu chodai’, także „Podaj mi wodę”. Zdanie zapisane jest hiraganą oprócz pierwszego znaku 水: jest to chiński znak oznaczający wodę, czyli przykład kanji.

Chińskie hanzi, koreańskie hanja, japońskie kanji, oraz wspólne słownictwo z Chin

Japoński i koreański najbardziej łączy głęboki wpływ kultury chińskiej. Szacuje się, że aż około 60% słownictwa w obu językach pochodzi z Chin!

Najlepszym dowodem jest powszechne używanie w Japonii chińskich znaków, tak jak niegdyś w Korei. W Japonii nazywane są kanji, a w Korei hanja.

chińskie znaki
Wiele chińskich znaków jest obecnie używanych w Japonii, i niegdyś także w Korei.

Oznacza to, że nawet podstawowa znajomość języka chińskiego może pomóc w odgadnięciu znaczenia słów w koreańskim i japońskim. Znajomość chińskich znaków natomiast może znacznie ułatwić nam pobyt w Japonii. Hanja są już natomiast rzadkością w Korei: w zasadzie nie zobaczymy ich już w powszechnym użyciu, tylko w muzeach lub świątyniach.

Krótkie porównanie między chińskim, japońskim a koreańskim:

SłowoChiński (uproszczony*)JapońskiKoreański
Japonia日本 – Rìběn日本 – Nihon일본 – Ilbon
Korea韓国 – Hánguó韓国 – Kankoku한국 – Hanguk
Chiny中国 – Zhōngguó中国 – Chūgoku중국 Jungguk
Samochód汽车 – Qìchē  自動車 Jidōsha/ 車 Kuruma(자동)차 (Jadong)Cha
Komputer电脑 – Diànnǎoコンピューター  Konpyūtā컴퓨터   Keompyuteo
Muzyka音乐 – Yīnyuè音楽 – Ongaku음악 – Eumak
Biblioteka图书馆Túshūguǎn図書館 Toshokan도서관 Do seo gwan
*Chiński uproszczony jest używany w Chinach Ludowych i Singapurze. Może niekiedy różnić się od znaków używanych w Japonii.

.

Jak widać, nie można powiedzieć, że języki te są bardzo zbliżone, ale zdecydowanie istnieją między nimi podobieństwa, zwłaszcza w przypadku słów wywodzących się z Chin. W koreańskim i japońskim bardziej niż w chińskim popularne są także zapożyczenia z języka angielskiego.

Japoński i koreański: podobieństwa gramatyczne

Porównując japoński i koreański, najczęściej zwraca się uwagę na podobieństwa w gramatyce.

Ulica w Seulu
Ulica w Seulu. 2023 rok.

Mają podobną strukturę zdania, oraz oba są językami aglutynacyjnymi (co oznacza, że ​​składnię słów w zdaniu określają różne końcówki dodawane na końcu rdzenia wyrazu). Tym niemniej jednak jest między nimi więcej różnic, niż podobieństw.

Struktura ,,podmiot + dopełnienie + czasownik” to podstawowe podobieństwo łączące japoński i koreański. Oznacza to, że w obu językach zdanie „Ja piję wodę” brzmiałoby „Ja wodę piję”.

Podmiot (Ja), dopełnienie (wodę), czasownik (piję):

飲ます (watashi wa mizu wo nomimasu)

마신다  (na neun mul eul masinda)

Możesz także zauważyć użycie dwóch partykuł w każdym z powyższych zdań, które nie są oznaczone kolorem. Ten rodzaj partykuły nie istnieje w języku polskim: wyznaczają powiązanie słów w zdaniu, czyli sygnalizują, co dzieje się z podmiotem i dopełnieniem.

W tym przypadku: は (wa) i 는 (neun) oznaczają ogólny temat zdania, を (wo) i 을 (eul) sygnalizują dopełnienie zdania. Najłatwiej porównać to z naszą odmianą rzeczowników: w języku polskim istnieje różnica, czy piję wodę, czy skaczę do wody. Oba języki używają partykuł, chociaż w nieco inny sposób.

Wymowa

Każdy, który kiedykolwiek słuchał japońskiego i koreańskiego wie dobrze, że brzmią one zupełnie inaczej.

Restauracja w Nagano w Japonii. 2024.

Koreański ma stosunkowo prosty i spójny system fonetyczny, z ograniczoną liczbą spółgłosek i samogłosek. Tym niemniej jednak jego wymowa jest dosyć trudna. Natomiast język japoński prezentuje bardziej złożony system z szerszą gamą dźwięków. Tak naprawdę ciężko je porównać: brzmią po prostu inaczej. Koreański jest bardziej gardłowy, z melodyjnym akcentuacją na końcu zdania. Japoński brzmi łagodniej i delikatniej, wymówienie tego samego zdania zajmuje w nim też więcej czasu.

Uprzejmość

Japonia
Japończycy słyną z niezwykłej uprzejmości. Zdjęcie: Japan Today

Dużym podobieństwem między oboma językami jest bardzo powszechne użycie zwrotów grzecznościowych.

Głęboko zakorzeniona w języku uprzejmość to coś, z czego słyną oba kraje, szczególnie Japonia. Japoński i koreański mają bardzo rozbudowane systemy poziomów grzeczności i zwrotów grzecznościowych. Systemy te służą do okazywania szacunku lub formalności w mowie i piśmie, oraz wyznaczają hierarchię między rozmówcami. Uważa się, że oba języki posiadają najbardziej rozbudowany system zwrotów grzecznościowych ze wszystkich języków świata.

Interesujesz się krajami Azji Wschodniej? Zapraszam do mojej sekcji ciekawostek.

Add a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *