Japoński i koreański: czy naprawdę są podobne?
Często mówi się, że japoński i koreański są podobne, bo mają taką samą strukturę zdania. Jest to najczęściej przywoływane podobieństwo: ale co jeszcze? Czy japoński i koreański więcej łączy, czy dzieli?
Jeśli ciekawi cię ogólne kulturowe i społeczne porównanie między Japonią i Koreą Południową, zapraszam tutaj.
Podobna geografia, inny język
Geograficzna bliskość Korei i Japonii sprawia, że języki japoński i koreański bardzo często są ze sobą kojarzone. Na pewno kraje te wywarły na siebie wpływ pod względem językowym: Korea kulturowo połączyła Japonię z Azją kontynentalną, a Japonia kontrolowała Koreę przez część historii. Oba języki są podobne do siebie pod względem składni i morfologii, tym niemniej jednak znacznie różnią się słownictwem i pismem.
Co więcej, uważa się, że przynależą one do innych grup językowych, w rzeczywistości jednak nie da się ich do końca sklasyfikować.
Japoński często uważa się za posiadający swoją własną grupę językową, chociaż istnieją teorie, że jest językiem mongolskim, tureckim lub uralo-ałtajskim. Bardzo podobnie jest z językiem koreańskim. Być może więc języki te dawno temu przynależały do jednej grupy językowej, ale od tego czasu zmieniły się już tak bardzo, że nie jesteśmy w stanie jednoznacznie tego stwierdzić.
Zacznijmy od najbardziej widocznej różnicy, czyli pisma.
Japoński i koreański, czyli hangul, hiragana, katakana, kanji…
Oba języki cechują się barwnym i oryginalnym charakterem pisma, które więcej dzieli, niż łączy.
W języku japońskim wyróżniamy aż cztery możliwe systemy pisma: kanji, hiragana, katakana, rōmaji. W koreańskim są natomiast dwa: hangul i obecnie rzadko używany hanja. Kanji i hanja to w zasadzie to samo: japońska i koreańska nazwa hanzi, czyli znaków chińskich. Więcej opowiem o tym poniżej.
Japońskie rōmaji to w rzeczywistości romanizacja japońskiego, czyli japoński zapisany alfabetem łacińskim. Najczęściej spotykana jest w popularnych na Zachodzie japońskich słowach, takich jak sushi, sake, miso czy manga.
Hiragana i katakana to dwa japońskie alfabety. Uważa się, że katakana powstała na początku IX wieku, a hiragana w drugiej połowie IX wieku. Obecnie katakana używana jest do zapisu wyrazów obcego pochodzenia, np. zagranicznych imion. Hiragana z kolei to podstawowy japoński alfabet, używany na równi z katakaną i kanji.
Historia hangul, czyli koreańskiego alfabetu, jest nie mniej fascynująca, i napisałam o niej więcej tutaj. Hangul powstał w XVI wieku i należy do rzadkich przypadków alfabetów stworzonych zupełnie od nowa przez lingwistów. Wizualnie zupełnie różni się od japońskiej katakany i hiragany.
To jest koreański hangul:
물 좀 줘 ‘mul jom jwo’, czyli „Podaj mi wodę”
A to jest japoński:
水ちょだい ‘mizu chodai’, także „Podaj mi wodę”. Zdanie zapisane jest hiraganą oprócz pierwszego znaku 水: jest to chiński znak oznaczający wodę, czyli przykład kanji.
Chińskie hanzi, koreańskie hanja, japońskie kanji, oraz wspólne słownictwo z Chin
Japoński i koreański najbardziej łączy głęboki wpływ kultury chińskiej. Szacuje się, że aż około 60% słownictwa w obu językach pochodzi z Chin!
Najlepszym dowodem jest powszechne używanie w Japonii chińskich znaków, tak jak niegdyś w Korei. W Japonii nazywane są kanji, a w Korei hanja.
Oznacza to, że nawet podstawowa znajomość języka chińskiego może pomóc w odgadnięciu znaczenia słów w koreańskim i japońskim. Znajomość chińskich znaków natomiast może znacznie ułatwić nam pobyt w Japonii. Hanja są już natomiast rzadkością w Korei: w zasadzie nie zobaczymy ich już w powszechnym użyciu, tylko w muzeach lub świątyniach.
Krótkie porównanie między chińskim, japońskim a koreańskim:
Słowo | Chiński (uproszczony*) | Japoński | Koreański |
Japonia | 日本 – Rìběn | 日本 – Nihon | 일본 – Ilbon |
Korea | 韓国 – Hánguó | 韓国 – Kankoku | 한국 – Hanguk |
Chiny | 中国 – Zhōngguó | 中国 – Chūgoku | 중국 Jungguk |
Samochód | 汽车 – Qìchē | 自動車 Jidōsha/ 車 Kuruma | (자동)차 (Jadong)Cha |
Komputer | 电脑 – Diànnǎo | コンピューター Konpyūtā | 컴퓨터 Keompyuteo |
Muzyka | 音乐 – Yīnyuè | 音楽 – Ongaku | 음악 – Eumak |
Biblioteka | 图书馆– Túshūguǎn | 図書館 Toshokan | 도서관 Do seo gwan |
.
Jak widać, nie można powiedzieć, że języki te są bardzo zbliżone, ale zdecydowanie istnieją między nimi podobieństwa, zwłaszcza w przypadku słów wywodzących się z Chin. W koreańskim i japońskim bardziej niż w chińskim popularne są także zapożyczenia z języka angielskiego.
Japoński i koreański: podobieństwa gramatyczne
Porównując japoński i koreański, najczęściej zwraca się uwagę na podobieństwa w gramatyce.
Mają podobną strukturę zdania, oraz oba są językami aglutynacyjnymi (co oznacza, że składnię słów w zdaniu określają różne końcówki dodawane na końcu rdzenia wyrazu). Tym niemniej jednak jest między nimi więcej różnic, niż podobieństw.
Struktura ,,podmiot + dopełnienie + czasownik” to podstawowe podobieństwo łączące japoński i koreański. Oznacza to, że w obu językach zdanie „Ja piję wodę” brzmiałoby „Ja wodę piję”.
Podmiot (Ja), dopełnienie (wodę), czasownik (piję):
私は水を飲ます (watashi wa mizu wo nomimasu)
나는 물을 마신다 (na neun mul eul masinda)
Możesz także zauważyć użycie dwóch partykuł w każdym z powyższych zdań, które nie są oznaczone kolorem. Ten rodzaj partykuły nie istnieje w języku polskim: wyznaczają powiązanie słów w zdaniu, czyli sygnalizują, co dzieje się z podmiotem i dopełnieniem.
W tym przypadku: は (wa) i 는 (neun) oznaczają ogólny temat zdania, を (wo) i 을 (eul) sygnalizują dopełnienie zdania. Najłatwiej porównać to z naszą odmianą rzeczowników: w języku polskim istnieje różnica, czy piję wodę, czy skaczę do wody. Oba języki używają partykuł, chociaż w nieco inny sposób.
Wymowa
Każdy, który kiedykolwiek słuchał japońskiego i koreańskiego wie dobrze, że brzmią one zupełnie inaczej.
Koreański ma stosunkowo prosty i spójny system fonetyczny, z ograniczoną liczbą spółgłosek i samogłosek. Tym niemniej jednak jego wymowa jest dosyć trudna. Natomiast język japoński prezentuje bardziej złożony system z szerszą gamą dźwięków. Tak naprawdę ciężko je porównać: brzmią po prostu inaczej. Koreański jest bardziej gardłowy, z melodyjnym akcentuacją na końcu zdania. Japoński brzmi łagodniej i delikatniej, wymówienie tego samego zdania zajmuje w nim też więcej czasu.
Uprzejmość
Dużym podobieństwem między oboma językami jest bardzo powszechne użycie zwrotów grzecznościowych.
Głęboko zakorzeniona w języku uprzejmość to coś, z czego słyną oba kraje, szczególnie Japonia. Japoński i koreański mają bardzo rozbudowane systemy poziomów grzeczności i zwrotów grzecznościowych. Systemy te służą do okazywania szacunku lub formalności w mowie i piśmie, oraz wyznaczają hierarchię między rozmówcami. Uważa się, że oba języki posiadają najbardziej rozbudowany system zwrotów grzecznościowych ze wszystkich języków świata.
Interesujesz się krajami Azji Wschodniej? Zapraszam do mojej sekcji ciekawostek.